7 daagse trekking door de bergen van de Annapurna

Aangezien de school midden in de examens zat en er vervolgens een sluiting van 8 dagen achteraan geplakt wordt hebben we besloten een trekking te gaan doen naar het basecamp van de Annapurna. Omdat we alles een beetje op het laatste moment geregeld hadden waren we helaas lang niet zo goed en professioneel voorbereid als onze medetrekkers. We hadden op de dag dat we besloten hadden de trek te gaan doen een trekking permit geregeld (die je nodig hebt om de bergen in te mogen), een slaapzak gehuurd (die zei dat hij beschermde tegen vrieskou, maar dit niet deed), schoenen gehuurd en we hadden een gids gevraagd. De gids was een broer van de man van Laxmi en was al 6 jaar bekend met het gebergte van de Annapurna. Het bleek achteraf echt een goeie keuze te zijn geweest om hem mee te nemen aangezien hij van onze leeftijd was, echt een goeie gast bleek te zijn die voor je door het vuur ging en hij was niet al te duur.
De dag dat we vertrokken werden we wakker en bleek dat de portemonnee van Tom die op de vensterbank van onze kamer lag door een behendige dief met een takje was gestolen. Hij was via de achtertuin van het hotel naar binnen gekomen en had gezien dat ons raam open stond. Het raam wordt door tralies beschermd tegen dit soort jatpartijen maar doordat de portemonnee zo een makkelijke prooi was kon de dief met behulp van een takje door de tralies heen zijn gang gaan. Het vreemde is dat we niet wakker zijn geworden, en ik ben wel een vrij lichte slaper. Het tweede vreemde was dat de dief zo vriendelijk was geweest al Tom zijn pasjes uit de portemonnee te halen en op het achterliggende muurtje te leggen. Dit scheelde en hoop gedoe met het verkrijgen van een nieuwe pas, toch heeft de dief een grote slag geslagen van 10000 rupee die de dag van te voren gepind was ivm de trekking.
Een beetje aangedaan zijn we met de bus vertrokken die ons binnen 2 uur naar het startpunt van de trek bracht. Vanaf dit punt (Nayapul) zijn we gaan lopen en mochten er ook geen auto’s meer rijden. Alle vracht die naar de bergdorpjes moet komen worden op de ruggen van ezels en mensen naar boven gebracht (heel bizar om te zien).
Vanaf Nayapul zijn we naar het plaatsje gelopen waar we de eerste nacht zouden doorbrengen, Ghandruk. De tocht was echt totaal niet wat we er van verwacht hadden. Wij hadden gedacht dat door de populariteit van de tocht een makkelijk pad ontstaan was maar het tegendeel bleek. Het leken wel miljoenen traptreetjes van steen die door de holbewoners gemaakt zijn. De klim omhoog was echt ontzettend afzien en we hebben menig zweetdruppels of het hoofd naar beneden zien druppelen. Ook waren de gehuurde schoenen van een verschrikkelijke kwaliteit en waren onze voeten al snel een bron van kwelling. Toch kwamen we uiteindelijk aan op de plaats van bestemming en konden we gaan genieten van een warme douche. Helaas waren er alleen nog kamers zonder badkamer en moesten we een douche met de gidsen en dragers delen. Deze douche was zo koud als het water dat van de bergennaar beneden komt, maar we kregen een douche aangeboden van een vriendelijke Engelsman die wel een eigen badkamer had met warm water.
De volgende dag zouden we naar Chomrong lopen, een afstand die zo een 6 tot 7 uur in beslag neemt. Je merkte dat je de weg er steeds minder gemaakt uitzag en dat je echt moeite moest doen om je voeten ergens neer te zetten. Deze stukken werden echter wel afgewisseld met de trapjes van de vorige dag. De wandeling van Ghandruk naar Chomrong staat hier bekend als een hele pittige wandeling aangezien je ongeveer 2 uur een berg op moet klimmen met een hellingsgraag van 50 graden of zo. Echt waar we stonden allebei op het punt om om te draaien en een andere weg te nemen omdat het zo onwijs zwaar was, toch hebben we ook dit eindpunt gehaald. In Chomrong konden we wel genieten van een warme douche en s’avonds kwam er een dansgroep uit het dorp een showtje opvoeren waarna ook alle gidsen en dragers hun danskunsten vertoonde (ook onze gids), heel leuk.
De volgende dag hadden we de langste wandeling voor de boeg omdat we met de gids hadden besloten zo ver mogelijk te komen zodat we dag erna rustiger aan de sneeuw van de Annapurna konden trotseren en we voor een bepaalde tijd voorbij een kloof waren waar een lawine risico heerste. We liepen van Chomrong naar Deurali en konden tijdens deze toch genieten van verschillende omgevingen. We begonnen in een iets meer bewoond gedeelde met de bekende trappen die echt heel vermoeiend waren, en na het eerste dorpje gepasseerd te hebben zat ik er bijna doorheen. Toen gingen we de heuse jungle in waar je op veel plekken gewoon apen zag slingeren en het begon hoe dieper we kwamen echt op een regenwoud te lijken, heel erg mooi! Toen kwamen we nog voorbij een tempeltje waar een bord hing dat de mensen duidelijk moest maken dat je voorbij dat punt geen vlees en aanverwante producten mee mocht nemen. Dit was omdat een aantal keer dat dat gebeurt was het boven op de berg keihard is gaan sneeuwen en er meerdere expedities afgezegd moesten worden. De narigheid hield pas op als de mensen die het vlees meegenomen hadden het tempeltje weer passeerde. Vanaf nu mag niemand dus vlees(producten) mee naar boven nemen, en als je dit wel doet en je wordt gesnapt dan eindig je gewoon in de gevangenis!!!!hoe vind je die??? Na de jungle begon het weliswaar te sneeuwen en veranderde de groene bomen in kale bomen met rotsige omgeving. We kwamen helemaal uitgeteld aan in Deurali en hadden een wandeling van 10 uur op onze naam gezet. Vanaf dit dorp was douchen er niet meer bij omdat er geen elektriciteit meer was en er alleen warm water gemaakt kon worden met gas (en dit is door het gebruik van mensen die het omhoog dragen heel duur)
De volgende dag zijn we in winterkleding als: handschoenen, mutsen, warme broek en jas naar ABC (Annapuna Basecamp) vetrokken. Het had die nacht hard gesneeuwd en het was echt zo onwijs mooi om te zien hoe de omgeving wit was geworden en je je echt waande in een ongerept wintersportlandschap (maar dan nog mooier en minder toeristisch). Nadat het zonnetje doorbrak kon je gewoon in je korte T-shirt lopen en werd de omgeving nog mooier door de reflectie van de zon. Eerst kwamen we na een onwijze hike aan in MBC, het Basecamp van de Machapuchre (ook een berg) vervolgens liepen we door naar ABC. De tocht hiernaar was iets minder omdat het weer een beetje omsloeg en het werd bewolkt en ijskoud, toch zijn we stug in shirt doorgelopen en ook ABC werd ongeschonden bereikt. Nadat we onze intrek hadden gedaan in onze kamer (net een vriezer waar je in moet gaan slapen) ging het hard sneeuwen en werd het alleen maar kouder. Er was verder niet zoveel te beleven in ABC en ik heb wat gelezen en Tom viel als vanouds in slaap. De volgende dag werd ik wakker met bonzende koppijn door de hoogte maar die onderdrukte ik met een paracetamol. We waren om 6 uur opgestaan om de prachtige zonsopgang te zien die bij het heldere weer de bergtoppen goud kleurde, echt te vet! Na een goed ontbijt en vele foto’s verder zijn we naar beneden gaan lopen en waren we aan het einde van de dag bijna in Chomrong, kan je je voorstellen dat we echt heel ver gelopen hebben. Dit plaatsje heette Sinuwa en hier hadden we een redelijke warme douche en konden we een paar van het zweet doorweekte shirts wassen.
Doordat we zover waren gekomen hoefde we de volgende dag niet zover te lopen en konden we gaan genieten van een heetwaterbron!het was uiteindelijk toch iets verder dan verwacht maar door deze wandeling zaten we ook iets dichter bij Nayapul waar we de volgende dag de trek zouden eindigen. De heetwaterbronnen waren echt zo onwijs relaxed dat we aan het einde van de middag helemaal verrimpeld uit het water strompelde. We hadden wat biertjes meegenomen en zaten in een heetwaterbad midden in de jungle en naast ons stroomde een rivier met gesmolten sneeuw van de bergen waar je af en toe in kon dompelen, te fijn dus!!!
De laatste dag zijn we naar Nayapul gelopen waar we de bus terug naar Pokhara konden pakken. Tom zijn schoenzool moest nog even met touw vastzetten omdat die voor driekwart was losgekomen.
We houden allebei niet van wandelen maar deze trek was echt heel bijzonder. Je liep te midden van ongerepte natuur en de ene plek was nog mooier dan de ander. De uitzichten bleven je telkens weer verrassen en soms leek het wel of je door de vlindertuin van Artis liep of een decor van Centerparcs. Sommige mensen die we tegenkwamen waren speciaal voor deze trek naar Nepal gekomen en keerde erna ook terug naar land van herkomst. We konden dit ons na de trek ook echt voorstellen omdat het zo ontzettend mooi was en echt meer dan de moeite waard.
We hebben trouwens ook nog voor we vetrokken de tuin ingepland en na terugkomst waren alle zaadjes al aan het uitkomen!! Gewoon na twee weken begin je al te zien wat voor een groente waar gaat groeien. Het slechte nieuws is wel dat er ongedierte (in de vorm van sprinkhanen en torretjes) aan de plantjes zijn gaan knagen en we hebben helaas een beetje gif moeten spuiten. Dit betekend dat de groenten dus niet meer echt biologisch waren zoals we stiekem gehoopt hadden. Het tuindersvak gaat lang niet over rozengeur en maneschijn blijkt maar weer.