eerste maand in Pokhara en alweer 5 weken in Nepal

Wat is de tijd opeens snel gegaan en wat is er al ontzettend veel gebeurt in de 5 weken die we in Nepal hebben doorgebracht. Het was even wennen maar nu voelt het echt goed en begin je het Nepaleze leven echt te begrijpen. In de afgelopen week is er ook weer het een en ander gebeurt met ons project in Pokhara. Zoals we eerder verteld hadden was de gehele overdekking klaar en is de tuin volledig beschermt tegen apen, orang-oetangs en zelfs gorilla’s zouden geen schijn van kans hebben. Nu was het belangrijk dat de grond zaaiklaar en vruchtbaar gemaakt zou worden. We begonnen eerst maar weer eens met spitten om wat stenen te verwijderen en de gegraven geul te dichten. Toen hadden we met Laxmi besproken dat er compost op de droge grond gestort moest worden. Bij het woord compost hebben wij nuchtere Hollanders een beeld van vochtige zwarte aarde in ons hoofd. In Nepal is dit een ander verhaal aangezien je gewoon bij een boer langs gaat en vraagt of je 50 zakken gegiste koeienpoep mag tegen een luttele prijs van 35 rupee per zak. De dag nadat we dit geregeld hadden gingen we met een lokale tractor langs de boer die met zijn handen de poep in de zakken stond te scheppen. Het waren 50 zakken die echt heel zwaar waren en een flink end naar de weg gebracht moesten worden waar de tractor klaar stond. Balancerend over een hoop mest moest Tom het ontgelden toen hij tot zijn enkels in een onverklaarbare gele/bruine plas ging staan. De 50 zakken werden voor de tuin afgeleverd en alleen nog uitgeladen te worden. De dag na het poepavontuur gingen we de mest met onze handen over het tuin terrein verspreiden. Vervolgens zijn we de tuin van achter naar voren gestructureerd om gaan ploegen waar we nog eens 20 zakken stenen hebben verwijderd, we schatten het totaal zeker op een ton aan gesteente. Omdat we de omliggende muren zo saai en grijs vonden hebben we contact gelegd met een lokale schilder die de muren voor een aangename prijs gaat voorzien van: Namaste Primary School Garden en 10 stuks groente met de Engelse en Nepaleze naam eronder. We hebben gezien wat de schilder kan aangezien hij ook de school onder handen heeft genomen en het ziet er echt heel mooi uit.

Ook zijn we begonnen met onze eerste meting, de zogeheten nulmeting die ons de informatie geeft van de beginsituatie en zal fungeren om de andere metingen mee te vergelijken. In een vrijstaand lokaal hadden we een soort onderzoeksruimte gemaakt waar we 30 kinderen konden meten en aan een geheugenspelletje konden onderwerpen. Het was echt heel interessant wat voor een informatie we allemaal hebben vergaard en we zijn met zekerheid aanwijzingen tegengekomen die duiden op ondervoeding en verscheidene vitamine deficiënties. Alle kinderen hadden meer dan regelmatig last van griep en snotneuzen. Ook de tanden zagen er zelden goed uit en waren eigenlijk allemaal voorzien van een rottend exemplaar. Sommige kinderen zagen er echt uit als 4 en waren dan 7, deze waren echt veel te klein en te licht voor hun leeftijd. Van alle kinderen namen we foto’s van hun gebit, tong, tandvlees en van hun gezicht. Op deze manier kunnen we het nog goed nakijken en misschien dat we tijdens het onderzoek iets over het hoofd hebben gezien. Bij de geheugentestjes werden we ook wel een beetje verrast aangezien niemand het spel echt snapte en er bij het memoryspel gewoon ongestructureerd kaartjes werden omgekeerd. De meeste kinderen snapte gewoon niet dat je moest onthouden waar een plaatje lag en daar het andere plaatje bij moest zoeken. Toch hebben we netjes opgeschreven hoe de kinderen presteerde en kijken we later even of we hier mee verder gaan. Bij het onthouden van zoveel mogelijk plaatjes in 30 seconden uit een bladzijde van een boek werden we ook wel een beetje teleurgesteld. Of de kinderen snapte het niet wat ons onwaarschijnlijk lijkt, of ze hebben gewoon echt een slecht geheugen en gaan we na het voedingsproject enorme vooruitgangen zien. Sommige kinderen konden echt maar 1 dier opnoemen terwijl er zeker 15 beesten op het plaatje te zien waren. Toch was het leerzaam en kunnen we echt wat doen met de gegevens en misschien dat we bij de volgende metingen goede vooruitgangen zien, wie weet.

Woensdag zijn we bij de lokale melkfabriek langs gegaan en hebben we een tour door een vrij moderne fabriek gekregen. Ook hebben we overlegt om 3 keer per maand elk kind op school een bakje gevuld met 200 ml yoghurt (curd,dahi) te geven. We zijn tot een goeie prijsafspraak gekomen en waarschijnlijk gaat de prijs nog omlaag maar daar zou de baas zich nog even over buigen. We wilden deze vrijdag beginnen met het verstrekken van de yoghurt maar dit ging even mis omdat niemand opeens wist waar we het over hadden en ze vertelden ons dat ze alleen plastic zakken gevuld met een liter yoghurt hadden. Als we terug komen uit KTM gaan we weer langs met Laxmi om het nogmaals te regelen.

Een ander hoogtepunt deze week was het nieuws uit Nederland dat de 14 dozen gevuld met 150000 door Davitamon gesponsorde kinder multivitaminepillen naar Nepal wordt gestuurd. Dinsdag zijn ze bij Tom opgehaald en komen ze vandaag of morgen in Kathmandu aan waar Tom en ik ze met open armen op staan te wachten. Het zit ons allemaal wel heel erg mee in ons voedingsproject kunnen we wel stellen. Vanuit KTM laten we de pillen door een postorderbedrijf versturen naar Pokhara en kunnen we over niet al te veel tijd de eerste pillen uitdelen. Wie had dat ooit gedacht??14 dozen vitaminepillen vanuit Nederland Nepal in krijgen!!!!

Ook komt mijn moeder maandag aan in KTM en gaan we haar ophalen!!hier hebben we heel veel zin in en gaan haar een warm welkom geven zodat ze niet alleen in de chaos van KTM terecht komt.