Dag 2 Bhaktapur en Nagarkot

Gister werden we zoals afgesproken door Sanu opgehaald om 10 uur en we werden gevraagd om eerst thee te gaan drinken, dit sloegen we af omdat wij toch wel moesten betalen uiteindelijk. We zouden een taxi nemen naar Bhaktapur een cultureel stadje buiten Kathmandu. Er stond al een taxi klaar wat achteraf al door Sanu gepland was omdat dit een vriend van hem was. Hoe we hier achter kwamen was omdat de prijs voor een rit naar Bhaktapur, wachten, en vervolgens naar Nagarkot waar hij ook zou wachten en natuurlijk terug naar het guesthouse 2500 rupee bedroeg. Dit vonden we veel te veel en zijn gelijk in zware discussie gegaan over de prijs, met bloed zweet en tranen is de prijs op 1500 rupee gekomen wat zo een 15 euro is. Nu denken de meeste Nepalgangers dat we afgezet zijn maar dit schijnt niet zo te zijn. Ten eerste is de benzineprijs sterk gestegen dus de prijzen voor een taxirit zijn allemaal omhoog gegaan. Ten tweede is de taxichauffeur de hele dag van 10:00 tot 16:00 bij ons geweest en heeft hij ons zulke verre afstanden gereden (berg op welteverstaan). De hotelmanager zei dat we voor de eerste en deze taxirit een hele goede prijs hadden afgedwongen, dus wij zijn trots en tevree!! Maar Sanu had ons gezegd dat we door hem lokale prijzen zouden betalen, dit was dus de grootste onzin vanwege het hoge taxirit bedrag. Onderweg naar Bhaktapur (wat echt ver rijden was) kwamen we heel veel autowrakken tegen die zonder benzine zijn komen te staan, de benzine stations die nog open zijn worden door het leger bewaakt. Ook was de armoe die we tegen kwamen zo groot, mensen die in plastic zakken leefde naast de fabriek waar ze in werken, en wederom de lijmsnuivende kinderen. Overal langs de weg werden vuurtjes gestookt om de mensen een beetje warm te houden en er werden ondertussen maiskolven en dat soort dingen geroosterd. In Bhaktapur moesten we 750 rupee betalen (alleen toeristen) en toen kwamen we een heel mooi dorpje binnen waarin 108 tempels stonden waarvan de één nog mooier was dan de ander (zie foto´s) Ook stond hier de grootste tempel van Nepal waar wel 5 verdiepingen in zaten. In dit dorp waren de mensen ook veel rustiger, niet bedelend en na een keer NO was het voor hun duidelijk dat je niets van ze wilde. Tom en ik kwamen hier echt tot rust en genoten van alle mooie dingen. Vervolgens zijn we naar Nagarkot gereden wat wel 1,5 uur rijden was de berg op naar 3000 meter. Ook dit was heel relax want je zag de rijstvelden rook de frisse lucht en het uitzicht werd alsmaar mooier. Het enige dat hier weer zo vreemd aan was, dat het verkeer hier echt niet normaal is!!!!er zijn geen regels en hier geld ook de wet van sterkste (terwijl iedereen in de kleinste suzuki´s rijdt). We hebben ons er maar aan over gegeven en we schrokken echt nergens meer van terwijl we echt levensgevaarlijke dingen hebben gezien. In Nagarkot hebben we echt heel hard gechilld!!ondanks de vrieskou mochten we genieten van een mooi uitzicht (beetje mistig) en een lokaal drankje dat Tongba heette ofzo. Tom was er wel een beetje bij maar ik heb mijne gelijk aan de kant geschoven. Het was een soort drab van zaadjes waar heet water op werd gegooid en dat moest je opdrinken met een rietje. Echt een superzure smaak waar ook natuurlijke alcohol in zat. De taxichauffeur en Sanu dronken wel twee hele kannen met heet water weg omdat je het steeds bij kon vullen. Vervolgens zijn we terug gereden naar Kathmandu en bij het afzetten voor het hotel gaven we de taxichauffeur geld maar hij kon natuurlijk niet wisselen, ik ben gaan wisselen bij een exchange shop. Tom zei dat hij begon te zeiken om meergeld maar we hebben hem maar 100 rupee fooi gegeven. Ook sanu liet zijn Nepaleze kant zien en begon te zeggen dat hij geld wilde om studieboeken te kopen, We zeiden gelijk dat hij toch had gezegd dat hij nooit om geld vroeg. Hij zei dat het nu bittere noodzaak was, wij geloven er niets van. Hij wilde 1000 rupee maar we hebben hem 700 gegeven. We waren echt zeer teleurgesteld in hem en vonden het jammer dat hij toch niet te vertrouwen was en ons het liefst al het geld afhandig had gemaakt. We hebben naar ons zeggen goed gehandeld en voor niet al te veel geld een prachtige dag gehad waarin we alles hebben gezien, met een goede uitleg erbij!vandaag hebben we een simkaart gekocht en zijn dus mobiel bereikbaar voor de mensen die het leuk vinden moeten ze maar even een persoonlijke mail sturen dat sturen wij de nummers wel. We laten weer van ons horen.