Ontmoeting met andere NLers en geweldig weeshuis!!

Nou daar zijn we dan voor de laatste keer in Kathmandu!morgen vertrekken we naar Pokhara met de bus, een rit van ongeveer 8 uur ter waarde van 350 rupee (3,5 euro!!). Vandaag hebben we Santi en Tobias ontmoet, Tobias leerde we kennen via school en Santi gaat ook naar de school in Pokhara. Tobias hebben we opgespeurd via waarbenjij.nu waar we een berichtje achter lieten met de vraag of hij nog wilde ontmoeten aangezien wij morgen vertrekken. Al snel stuurde hij een bericht terug op onze site en na een belletje hadden we afgesproken voor vandaag. Ook Santi hadden we per mail weten te traceren en ook vandaag met haar afgesproken bij een centraal punt in de stad. Om 12:00 zijn we haar gaan halen bij het centrale punt en zijn even naar ons guesthouse gegaan om elkaar een beetje te leren kennen onder het genot van een verfrissend drankje (geen alcohol hoor). Het was een hele leuke meid, die pas 18 jaar oud is en nu al 4 maanden alleen de chaos van Nepal trotseert!! We hebben een tijd met haar gepraat en ervaringen van de laatste dagen uitgewisseld, fijn zo iemand die dezelfde dingen leuk en irritant vind. Toen kwam ook Tobias bij ons guesthouse en hebben we ook hem een beetje leren kennen en gehoord wat hij allemaal had gedaan in Kathmandu. Tobias zit op de ALO (zelfde school als ons) en geeft o.a. gymlessen op een school buiten Kathmandu. Een leuke gast die in Nederland al een cursus Nepali had gevolgd en redelijk uit de voeten kon met de taal, dit scheen een hoop voordelen met zich mee te brengen. We hebben uren gekletst met z,n vieren en ervaringen uitgewisseld. We zijn ook even wezen lunchen (ongelofelijke lekker Momo´s) en hebben elkaars verhalen aangehoord. Tobias had later op de dag een afspraak en Santi, Tom en ik moesten ook om kwart over 4 bij een weeshuis zijn waar we waren uitgenodigd vanuit Nederland. We zijn nog even snel een kaartje voor de bus gaan halen zodat we zeker wisten dat we morgen bij Santi in de bus zitten. Na Tobias gedag te hebben gezegd zijn we met de taxi richting Swayambunath gegaan waar het Langtang children home zich bevindt. Dit weeshuis is door de familie Twilt opgezet waarmee we in contact zijn gekomen via Amely (onze begeleidster in Nederland op school) We hadden van te voren gebeld met Janak (de beheerder en bewoner van het huis) en we werden op afgesproken tijd zeer hartelijk ontvangen. We kregen een rondleiding en net na onze binnenkomst kwamen de 21 kinderen van school. Het was echt een super weeshuis dat er van alle kanten zo goed uit zag en zo goed geordend was. Janak verteld met de grootste stralende ogen over de toekomst van het weeshuis en hoeveel hij van de kinderen hield, als eigen kinderen. Hij woonde in het weeshuis met zijn schattige vrouw en verzorgde de kinderen met behulp van twee Didi’s (werksters). Het zag er supernet uit en de kinderen waren zeer gezond en zagen er gelukkig uit. Als je hoort hoe corrupt de weeshuizen hier in Nepal zijn en hoe erg je genaaid wordt als buitenlander als je een weeshuis wilt bouwen dan schrik je wel even hoor!We hebben ook in een gastenboek geschreven dat we echt zwaar respect hadden voor de familie Twilt en hoe leuk we het vonden om zo een goed draaiend weeshuis te zien. Aan het einde van dag zijn we weer teruggekeerd naar Thamel en zijn we met Santi bij een lokaal restaurantje gaan eten waar we overigens echt heerlijk hebben gegeten, Tom had Dahl Bat en ik had een soort Vega hamburger, mmmmmmmmmmmm heerlijk!!! Ook een lokaal voorgerechtje waar een aantal aardappelstukjes op een stokje zijn geregen en bestrooid zijn met 4 soorten kruiden, ook zeer aan te raden!Nu zullen we waarschijnlijk iets minder regelmatig een verhaal gaan schrijven in verband met de internet voorziening. We gaan ons best doen om jullie met al het moois van Nepal te laten mee genieten. Tom en ik voelen ons zichtbaar en voelbaar steeds meer op ons gemak en het kan alleen maar beter worden.